Tekst: Hubert Jakoniuk

Zdjecia: Radosław Cieślak

Od co najmniej 2 lat zmagamy się z gradacją strzygoni choinówki Panolis flammea Schiff., która już dawno nie wystąpiła w tak dużej skali. Ostatnia duża gradacja miała miejsce w Polsce pod koniec lat 80-tych. W 2018 r. znaczną część populacji udało się ograniczyć przy pomocy zabiegów agrolotniczych. W 2019 r., na terenie nadleśnictw RDLP w Poznaiu oraz RDLP w Zielonej Górze, zauważyliśmy znaczny spadek liczebności populacji strzygoni choinówki w porównaniu z rokiem poprzednim. W miejscach, gdzie na rok bieżący wykazywano duze zagrożenie od tego szkodnika, podjęto szereg czynności w celu dokładnego okreśłenia, czy mimo spadku liczebności strzygonia zagraża danym drzewostanom i czy jest potrzeba wykonywania ponownych zabiegów agrolotniczych. Podczas jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny oraz nadzwyczajnych kontroli wiosennych, zaobserwowano znaczny wzrost liczebności naturalnych wrogów szkodników pierwotnych – parazytoidów. W wielu, przelegujących jeszcze w glebie poczwarkach, stwierdzono obecność parazytoida należącego do rodziny gąsienicznikowatych Ichneumonidae – Zwężeń zbrojny Aphanistes gliscens (Hartig, 1838).  Zwężeń zbrojny za pomocą pokładełka składa jaja do wnętrza gąsienicy strzygoni choinówki, która bez przeszkód kontynuuje swój żer i rozwój osobniczy. Gdy gąsienica strzygoni zmienia się w poczwarkę, parazytoid kontynuuje swój rozwój i ostatecznie przeobraża się w imago w osłonie poczwarki żywiciela, którą opuszcza późną wiosną. Dzieje się to w okresie, gdy w koronach drzew występuje już następne pokolenie strzygoni w stadium gąsienicy, czyli odpowiednim stadium do skłądania jaj przez zwężenia. Opróćz strzygoni choinówki zwężeń zbrojny może infekować również poprocha cetyniaka.