Wiosenna osutka sosny

W ostatnich dniach pracownicy Zespołu Ochrony Lasu w Łopuchówku zauważyli niepokojący wzrost ilości przebarwiających się młodych drzew sosny zwyczajnej na uprawach leśnych.

Fot. 1. Przebarwienia igieł na uprawie sosnowej

Docierające do nas informacje z nadleśnictw RDLP w Poznaniu i w Zielonej Górze potwierdzają, że na uprawach sosnowych dochodzi do wzmożonego pojawu zamierających igieł na młodych sosnach a czasami zamierania całych sadzonek czy też kilkuletnich drzewek.

Fot. 2. Przebarwienia igiel na uprawie.

Okazało się, po przeprowadzeniu badań makro i mikroskopowych, że są to objawy wiosennej osutki sosny, a patogenem odpowiedzialnym za powstawanie tej choroby jest Lophodermium seditiosum.

Fot. 3. Plamki infekcyjne Lophodermium seditiosum.

Osutka wiosenna sosny to choroba, która powoduje zamieranie igieł a czasami także całych młodych drzew, szczególnie przy silnym, powtarzającym się rokrocznie, porażeniu. Najbardziej narażone na zamieranie są jednoroczne siewki oraz młode, kilkuletnie drzewa. Jest to spowodowane niszczeniem aparatu asymilacyjnego i ogólnym osłabieniem odporności młodych drzew na inne niekorzystne czynniki.

Fot. 4. Zamarła jednoroczna sadzonka, porażona przez Lophodermium seditiosum.

Aktualnie mamy do czynienia ze wzmożoną aktywnością patogenu i porażaniem znacznej ilości sadzonek i młodych drzew (epifitozą). Rozwojowi L. seditiosum sprzyjają łagodna i relatywnie ciepła jesień i zima. Takie właśnie warunki pogodowe w okresie jesieni i zimy wystąpiły w przeciągu ostatnich dwóch lat. W związku z tym, należy spodziewać się zwiększenia ilości szkód powodowanych przez osutki. Epifitozy osutek są zjawiskiem cyklicznym, występującym co kilkanaście – kilkadziesiąt lat, których efektem jest przepadanie wysokiego procentu sadzonek na uprawach.

Fot. 5. Zamarłe jednoroczne sadzonki na uprawie.